সুযোগ পালেই

 সবিতা বৰুৱা ফুকন

সুযোগ পালেই

 বুকুৰ পদুলিত

 পুৰণি বিষ এটাই

    উকি  মাৰে  !

পুৰণি বিষটো বুকুত

 ভুমুকি মাৰিলেই

মনটো ঢাপলি মেলে

গাঁৱৰ তিনি আলিৰ

    চুকত থকা,

আঁহত জোপাৰ তলত

ঢিমিক -ঢামাকৈ জ্বলি থকা

লেমৰ পোহৰৰ

 সৰু দোকান খনলৈ  ...

 আন্ধাৰ ভাল পোৱাৰো হেনো

এটা বয়স  থাকে  ! 

সময়ৰ বুকুত কিছুমান সপোন

কেতিয়াবা নিষিদ্ধ হৈ পৰে।

যিদৰে নিষিদ্ধ হয়

ফাগুনৰ ফিৰ ফিৰিয়া বতাহত

নৈ পাৰত গাত-গা লগাই

ফুচ -ফুচকৈ পতা কথাবোৰ....

সেয়ে,

সুযোগ পালেই

শীতৰ গধূলি এটাত,

পুৰণি বন্ধুৰ সৈতে,

পুৰণি মদৰ লগত ,

পুৰণি কথাবোৰ খুচৰি

হিয়া খুলি মৰা

হাঁহি কিৰিলী বোৰলৈ

 মনটো  উৰা মাৰে